Viva Peru!

Lieve allemaal,

Hoewel ik nog nooit in Peru was geweest, voelt het toch een beetje als ‘thuiskomen’. Latijns-Amerika! Ik ben er weer. Het is een bijzondere cultuur:
- relaxe sfeer (mañana, mañana, Peruvian time...)
- dezelfde soort radio (‘rrradio rrromantico, cientotres punto siete, desde las once de la noche hasta las seis de la mañana) met uiteraard in het Spaans vertaalde liedjes, reggaeton en salsa
- afgedankte Amerikaanse (school)bussen met alles erop en eraan, inclusief de verkopers in en rond de bus, vrouwen die zo floep hun borst te voorschijn toveren om hun kind eraan te hangen, speciale tassen om hanen te vervoeren
- betonnen huizen in allerlei bonte kleuren, met spijlen die er bovenuit steken, voor de dag dat er misschien wel geld is om een nieuwe verdieping erop te bouwen
- muurschilderingen met ‘Christo viene’ en andere religieuze aanmoedigingen
- straten met in het midden een rijtje bomen (zoals bij Upavim)
- grote markten waar je hele kaalgeplukte kippen kunt kopen, met een stinkende vleesafdeling en een geweldige fruitafdeling

Ik kan nog wel even doorgaan, maar, er zijn ook veel verschillen met Midden-Amerika. Zo is het landschap weer heel anders.
Het zal wel naief van me zijn (ik was ook moe!), maar toen we Lima uitreden, zag ik langs de weg grote bergen zand. Een bouwplaats. Dacht ik. Totdat de bergen zand wel heel lang doorgingen. En ik me realiseerde dat we in de woestijn terecht waren gekomen. De woestijn! Dat had ik nog nooit gezien. Een dagje verder rijden, en je komt in de bergen. Besneeuwde bergtoppen, vulkanen, ruige natuur, cactussen, palmbomen, roofvogels (condors), lama’s en alpaca’s.
Dan is er nog de eetcultuur in Peru. Hier geen tortillas en bonen. Wel avocado’s, maar die noemen ze niet ‘aguacate’ maar ‘palta’. Je kunt hier heerlijke ‘menus del dia’ krijgen, met salade of soep vooraf en dan nog rijst met een soort van vleesstoof. Op straat verkopen ze ‘papa rellena’ (gevulde aardappel, heerlijk!) en empanadas (met vlees of kaas gevulde broodjes). En dan is er de typische specialiteit cebiche, een soort van rauwe vissalade, en cuy: cavia! Die laatste twee heb ik nog niet geprobeerd, maar dat komt vast nog wel...

Het was een week vol nieuwe ervaringen. Van Lima, de hoofdstad, heb ik nog niet veel gezien, maar wel wat rondgelopen in het historische centrum met twee Nederlandse meisjes, en ‘s avonds nog uit geweest. Vervolgens door naar Huacachina, een oase in de woestijn. Het is eigenlijk een resort: een meertje met daaromheen hotels en restaurants. Verder niets. De activiteit daar is sandboarden: eerst met een ‘sandbuggy’ door de woestijn sjezen – als in een achtbaan, geweldig! – en vervolgens met een plank van de zandberg afroetsjen.
Daarna via de Nasca lijnen – het idee is fascinerend, lijnen die zelfs na hevige stormen nooit verdwijnen, maar om eerlijk te zijn was ik toch niet zo onder de indruk – naar Arequipa. Een geweldige koloniale stad. Omgeven door met sneeuw bedekte vulkanen. Wow. Vandaag ben ik met een Tsjechisch meisje naar een uitzichtspunt geweest, prachtig. En gisteren teruggekomen van een driedaagse trek door de Cañon de Colca. We waren met een heel gezellige groep met dat Tsjechische meisje, twee Belgen, en een koppel saaie Amerikanen. En een grappige, enthousiaste gids. Een prachtig uitzicht, heerlijk gewandeld (ik moest veel aan Zwitserland denken), lama’s, alpaca’s en condors gezien en veel gelachen. Toevallig kwamen we de beste vriend van de gids en zijn vriendin ook tegen op de eerste nacht. Het was 28 juli, de nationale feestdag in Peru, dus hebben we er samen maar een feestje van gemaakt. De gids had nog nooit zo’n mooie onafhankelijkheidsdag gehad, dus het feest was wel geslaagd. Viva Peru!

PS: op mijn facebook heb ik alvast een voorproefje geplaatst van foto’s.