Jut en Jul in Colombia
Blijf op de hoogte en volg Tomoko
13 Augustus 2014 | Colombia, Salento
Wat antwoord je, als mensen vragen hoe je vakantie was? Eh, leuk? Mooi! Colombia is een prachtig en divers land! Zet bij mij de praatknop aan en ik geef je een urenlang verslag, maar veel mensen zitten daar niet op te wachten. Dus wat vertel je dan?
Sommigen vragen naar het samenreizen met Jojanneke. Daar kan ik kort over zijn: dat ging heel goed. En wat langer: op een gegeven moment waren we echt Jut en Jul. Zelfs zo erg dat we ons een keer zo voorstelden aan twee Nederlanders. Tot onze verrassing begrepen de jongens het niet. “Jut en Jul, is dat een soort Piet en Kees?” Gelukkig vonden we het zelf wel heel grappig. Maar ja, daar moet je dan weer bij zijn geweest…
Het is ontzettend prettig als je op één lijn zit met elkaar, als je hetzelfde idee hebt over reizen. Zo zijn we allebei niet echte strandhangers. Na Palomino (net de Noordzee, niks aan!), het Nationaal Park Tayrona (prachtige Caribische baaitjes met blauwe zee en aapjes in het oerwoud) en Playa Blanca (typisch bountystrand) hadden we het strand wel weer gezien.
Dus: op naar de steden om daar heerlijk rond te slenteren en koffie te drinken. Gelukkig kunnen we daar ook allebei enorm van genieten. En van alles proberen uit de straatkraampjes. Het gebakken kaasdeegding vonden we niet zo’n succes, maar de mandarijnensap was heerlijk. Later ontdekten we ook dat de al dan niet gevulde arepa’s (soort tortilla) superlekker zijn. En natuurlijk de empanadas, met ají, een soort licht pittige koriandersaus. Hmmm.
Dat brengt me dan weer op het ‘menu del día’. Daar moet je ook maar toevallig allebei van houden. Zo begrepen we dat sommige medereizigers elke dag een goed restaurant uit de reisgids uitzoeken. Zonde! Want zo’n menu del día is echt typisch Colombiaans. Of nouja, Zuid-Amerikaans, of Spaans. En dat voor de helft van de prijs van een normale maaltijd. En dan krijg je er nog soep en sap bij ook. Verder bestaat ’t uit een bord rijst, salade, bonen (verschillende soorten), gebakken banaan (of andere gefrituurde troep) en de keuze uit vlees, kip en soms vis. Dat wordt op een gegeven moment natuurlijk wel een beetje saai, maar over het algemeen smulden Jojanneke en ik ervan.
Waar we ook allebei van houden: onafhankelijk en zo min mogelijk met georganiseerde tours reizen. Soms ontkom je er niet aan, vooral als je een gids nodig hebt bij wandeltochten bijvoorbeeld. Maar als het kan, zijn we eerder geneigd om wat langer te reizen en het zelf uit te zoeken, dan met een felgekleurde sticker op je shirt met een speedbootje ergens heen gescheurd te worden, waar je dan een lunchbon krijgt en twee uur losgelaten wordt. Zo hebben we, eigenlijk op afraden van de Lonely Planet en de hotelmedewerkers (“een tour is veel sneller en makkelijk!”) zelfstandig onze weg gezocht naar Playa Blanca. En wat heerlijk was dat. De bus kwam langs een geweldige markt, waar we nog een half uur stil stonden en verschillenden hapjes en drankjes te koop aangeboden kregen, en we reden buiten het toeristische centrum, in wijken waar mensen gewoon wonen. Het is bijna gek om te zeggen, maar het is dus heel goed mogelijk om maandenlang door een land te reizen en nooit een woonwijk te zien. De toeristische attracties aftikken en doorgaan!
Verder zijn Jo en ik dol op uitzichten vanaf bergen en heuvels. En daarom vertrokken we na Medellín naar het hippiedorpje Salento in de koffievalleien. Medellín is overigens een interessante stad, met een metro waar ze ongelooflijk trots op zijn. Het hoogtepunt is echter de Piedra del Peñol en het dorpje Guatapé, twee uur verderop. Wát een uitzicht! Onbeschrijfelijk. En wat een ongelooflijk kleurrijk en schattig dorpje! Dit mag je echt niet overslaan in Colombia.
In Salento sliepen we in een tent in een te grappig hippiehostel (Estrella sin fronteras). Vandaaruit zijn we een aantal keer naar de Valle de Cocora geweest. Dit is een heel bijzondere en prachtige vallei met waxpalmen (heel hoge palmbomen). De eerste keer waren we totaal verregend, dus hadden we niet zo’n zin meer in de trek naar de bergtop die we voor de dag daarna hadden gepland. Toen we er uiteindelijk toch liepen, waren we blij dat we gegaan waren. Want de zon scheen volop, en het uitzicht was werkelijk geweldig! Jul en ik waren weer helemaal blij. Wat is Colombia toch een prachtig en divers land!
Tomoko xx
Sommigen vragen naar het samenreizen met Jojanneke. Daar kan ik kort over zijn: dat ging heel goed. En wat langer: op een gegeven moment waren we echt Jut en Jul. Zelfs zo erg dat we ons een keer zo voorstelden aan twee Nederlanders. Tot onze verrassing begrepen de jongens het niet. “Jut en Jul, is dat een soort Piet en Kees?” Gelukkig vonden we het zelf wel heel grappig. Maar ja, daar moet je dan weer bij zijn geweest…
Het is ontzettend prettig als je op één lijn zit met elkaar, als je hetzelfde idee hebt over reizen. Zo zijn we allebei niet echte strandhangers. Na Palomino (net de Noordzee, niks aan!), het Nationaal Park Tayrona (prachtige Caribische baaitjes met blauwe zee en aapjes in het oerwoud) en Playa Blanca (typisch bountystrand) hadden we het strand wel weer gezien.
Dus: op naar de steden om daar heerlijk rond te slenteren en koffie te drinken. Gelukkig kunnen we daar ook allebei enorm van genieten. En van alles proberen uit de straatkraampjes. Het gebakken kaasdeegding vonden we niet zo’n succes, maar de mandarijnensap was heerlijk. Later ontdekten we ook dat de al dan niet gevulde arepa’s (soort tortilla) superlekker zijn. En natuurlijk de empanadas, met ají, een soort licht pittige koriandersaus. Hmmm.
Dat brengt me dan weer op het ‘menu del día’. Daar moet je ook maar toevallig allebei van houden. Zo begrepen we dat sommige medereizigers elke dag een goed restaurant uit de reisgids uitzoeken. Zonde! Want zo’n menu del día is echt typisch Colombiaans. Of nouja, Zuid-Amerikaans, of Spaans. En dat voor de helft van de prijs van een normale maaltijd. En dan krijg je er nog soep en sap bij ook. Verder bestaat ’t uit een bord rijst, salade, bonen (verschillende soorten), gebakken banaan (of andere gefrituurde troep) en de keuze uit vlees, kip en soms vis. Dat wordt op een gegeven moment natuurlijk wel een beetje saai, maar over het algemeen smulden Jojanneke en ik ervan.
Waar we ook allebei van houden: onafhankelijk en zo min mogelijk met georganiseerde tours reizen. Soms ontkom je er niet aan, vooral als je een gids nodig hebt bij wandeltochten bijvoorbeeld. Maar als het kan, zijn we eerder geneigd om wat langer te reizen en het zelf uit te zoeken, dan met een felgekleurde sticker op je shirt met een speedbootje ergens heen gescheurd te worden, waar je dan een lunchbon krijgt en twee uur losgelaten wordt. Zo hebben we, eigenlijk op afraden van de Lonely Planet en de hotelmedewerkers (“een tour is veel sneller en makkelijk!”) zelfstandig onze weg gezocht naar Playa Blanca. En wat heerlijk was dat. De bus kwam langs een geweldige markt, waar we nog een half uur stil stonden en verschillenden hapjes en drankjes te koop aangeboden kregen, en we reden buiten het toeristische centrum, in wijken waar mensen gewoon wonen. Het is bijna gek om te zeggen, maar het is dus heel goed mogelijk om maandenlang door een land te reizen en nooit een woonwijk te zien. De toeristische attracties aftikken en doorgaan!
Verder zijn Jo en ik dol op uitzichten vanaf bergen en heuvels. En daarom vertrokken we na Medellín naar het hippiedorpje Salento in de koffievalleien. Medellín is overigens een interessante stad, met een metro waar ze ongelooflijk trots op zijn. Het hoogtepunt is echter de Piedra del Peñol en het dorpje Guatapé, twee uur verderop. Wát een uitzicht! Onbeschrijfelijk. En wat een ongelooflijk kleurrijk en schattig dorpje! Dit mag je echt niet overslaan in Colombia.
In Salento sliepen we in een tent in een te grappig hippiehostel (Estrella sin fronteras). Vandaaruit zijn we een aantal keer naar de Valle de Cocora geweest. Dit is een heel bijzondere en prachtige vallei met waxpalmen (heel hoge palmbomen). De eerste keer waren we totaal verregend, dus hadden we niet zo’n zin meer in de trek naar de bergtop die we voor de dag daarna hadden gepland. Toen we er uiteindelijk toch liepen, waren we blij dat we gegaan waren. Want de zon scheen volop, en het uitzicht was werkelijk geweldig! Jul en ik waren weer helemaal blij. Wat is Colombia toch een prachtig en divers land!
Tomoko xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
