Wat? Angkor Wat!
Blijf op de hoogte en volg Tomoko
17 Juli 2013 | Cambodja, Phnom-Penh
Tijdens een kaartspel 's avonds in het hostel werd de volgende vraag gesteld: wat hoor je zoal in Siem Reap (stadje dichtbij de tempels van Angkor Wat in het noord-westen van Cambodja)? Dit waren enkele antwoorden:
- Tuktuk?
- Massage?
- Angkor Wat!
- You want nice pants or Cambodian scarf? Very cheap!
- Same same!
Maar het is hier allemaal zeker niet 'the same' als tijdens mijn andere reizen in Latijns-Amerika. Het is soms, letterlijk, een wereld van verschil.
Wat me als eerste opvalt, is dat de taal totaal onverstaanbaar is. Er is werkelijk geen touw aan vast te knopen. Jammer, want op die manier ben je helemaal aangewezen op mensen die Engels spreken, en kom je minder makkelijk in contact met de lokale mensen. Toen ik de eerste dag naar de busterminal in Bangkok wilde, resulteerde dat meteen in een klein avontuur. Nadat ik een uur in de bus had gezeten, begon ik mij lichtelijk zorgen te maken of ik wel goed zat. Dus vroeg ik aan een medepassagier of dit de bus naar de busterminal was. Ja hoor, dat was hier. Hier? Nee, deze bus. Oké. En hoe lang duurt het nog? Dat bleek een te moeilijke vraag. Uiteindelijk had de man iets met handen en voeten uitgelegd, wat ik begreep als: de tweede straat links. Helaas, na anderhalf uur waren we er nog niet. De buschauffeur bleef maar naar voren wijzen, en dat ik moest zitten. Maar gelukkig, na een rit van twee uur, was daar de busterminal! Op de terugweg kostte het me ook een uur om uit te vinden welke bus wanneer ging. Ach ja, dit hoort allemaal bij het reizen. Gisteren had ik ook weer zo'n dag dat ik baalde dat ik geen Khmer spreek. Twee jongetjes van een jaar of acht/negen kwamen naar me toe langs de boulevard in Phnom Penh. Hele verhalen hadden ze. En ik terugpraten, in het Engels en later Nederlands. En zij lachen. Op een gegeven moment werd het zelfs vieze praat van die jongetjes, althans, dat denk ik. De kinderen vonden het maar wat grappig. Toch misschien gelukkig dat ik ze niet kon verstaan!
De tempels van Angkor Wat zijn prachtig en indrukwekkend. (Voor foto's zie mijn facebook.) Ik dacht dat ik wel de nodige tempelruines had gezien, maar elke tempel had weer iets anders: geweldige reliefs, mooie beelden, interessante ontwikkeling van natuur en cultuur. Ik ben de eerste dag met de Australische Johanna en tuktuk-chauffeur Dydy gegaan. Begonnen met de zonsopgang met de weerspiegeling van de tempels van Angkor Wat (het hoofdcomplex) in een vijver. Wow! Daarna in alle rust (het was zes uur 's ochtends) de tempels bekeken. Na twee uur kwam ik erachter dat ik 's ochtends vroeg de verkeerde slippers had aangetrokken. Oeps! Dat gebeurt er dus als je overal je schoenen uit moet doen... Ik voelde me wel heel schuldig, maar ja, niks aan te doen. Gelukkig liepen ze lekker. Het tweede tempelcomplex, de Bayon, was misschien wel de mooiste: overal grote hoofden uit steen gehakt. Erg indrukwekkend. Verder kwamen we ook nog langs een tempel waar de bomen overheen groeiden. Heel bizar.
De tweede dag heb ik een fiets gehuurd en ben de wat verder gelegen tempels gaan bekijken. Het was een prachtige fietstocht langs de Cambodjaanse rijstvelden en bossen. En de route was supergoed aangegeven! Zelfs voor mij, met mijn verschrikkelijke richtingsgevoel, was het een eitje om alles te vinden. Oké, er was ook maar één weg die je gewoon moest volgen.
Nu ben ik in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Vandaag heb ik de killing fields bezocht hier 15 km vandaan en de Tuol Sleng gevangenis van de Rode Khmer. Het is afschuwlijk wat er tussen 1975 en 1979 onder het regime van de Rode Khmer allemaal is gebeurd. Onbeschrijfelijk. In de killing fields werden in die tijd duizenden (in totaal in Cambodja twee miljoen) mensen geëxecuteerd. En geen soldaten of criminelen, maar gewone mensen, hele families. Zelfs babies. Zodat het kind later geen wraak kon nemen. Verschrikkelijk. Het land is nog steeds herstellende van alle burgeroorlogen die het heeft meegemaakt.
Om even terug te komen op de verschillen tussen Latijns-Amerika en Zuid-Oost-Azië: de mensen zijn zo anders! Aziaten zijn ontzettend aardig, beleefd en behulpzaam. Ik voel me geen moment onveilig, en hoewel ik m'n handtas nog regelmatig krampachtig vasthoud, en af en toe half paranoia mijn portemonneetje check, lijkt dat helemaal niet nodig te zijn. Juist omdat de mensen zo aardig zijn, word ik telkens weer verbijsterd door de vele scams hier. In Bangkok, op zoek naar het koninklijk paleis, zijn we door wel tien mensen aangesproken, die ons vertelden dat het dicht was omdat er boeddhistische monniken aan het bidden zouden zijn. Gelukkig wisten we dat dit een scam was, en hebben we ons er niet door laten leiden. Later zagen we dat de vrouw die met ons overstak, nog steeds de straat aan het oversteken was... Ook meisjes die met een baby op de arm vragen om poedermelk van zeven dollar te kopen. Vreselijk dat dit nodig is, maar die melk verkopen ze later gewoon door. En dan de scams aan de grens om een visum te krijgen! Handig dat ik een blog had gelezen waarop precies beschreven stond hoe je de scams kon vermijden. Maar ik stond toch wel weer heel versteld van hoe dit in een staatsbus kon gebeuren.
Cambodja is een prachtig land, en ik ben blij dat ik nu eens naar deze kant van de wereld ben gekomen. Morgen op naar Vietnam! Ben heel benieuwd.
Liefs, Tomoko xx
- Tuktuk?
- Massage?
- Angkor Wat!
- You want nice pants or Cambodian scarf? Very cheap!
- Same same!
Maar het is hier allemaal zeker niet 'the same' als tijdens mijn andere reizen in Latijns-Amerika. Het is soms, letterlijk, een wereld van verschil.
Wat me als eerste opvalt, is dat de taal totaal onverstaanbaar is. Er is werkelijk geen touw aan vast te knopen. Jammer, want op die manier ben je helemaal aangewezen op mensen die Engels spreken, en kom je minder makkelijk in contact met de lokale mensen. Toen ik de eerste dag naar de busterminal in Bangkok wilde, resulteerde dat meteen in een klein avontuur. Nadat ik een uur in de bus had gezeten, begon ik mij lichtelijk zorgen te maken of ik wel goed zat. Dus vroeg ik aan een medepassagier of dit de bus naar de busterminal was. Ja hoor, dat was hier. Hier? Nee, deze bus. Oké. En hoe lang duurt het nog? Dat bleek een te moeilijke vraag. Uiteindelijk had de man iets met handen en voeten uitgelegd, wat ik begreep als: de tweede straat links. Helaas, na anderhalf uur waren we er nog niet. De buschauffeur bleef maar naar voren wijzen, en dat ik moest zitten. Maar gelukkig, na een rit van twee uur, was daar de busterminal! Op de terugweg kostte het me ook een uur om uit te vinden welke bus wanneer ging. Ach ja, dit hoort allemaal bij het reizen. Gisteren had ik ook weer zo'n dag dat ik baalde dat ik geen Khmer spreek. Twee jongetjes van een jaar of acht/negen kwamen naar me toe langs de boulevard in Phnom Penh. Hele verhalen hadden ze. En ik terugpraten, in het Engels en later Nederlands. En zij lachen. Op een gegeven moment werd het zelfs vieze praat van die jongetjes, althans, dat denk ik. De kinderen vonden het maar wat grappig. Toch misschien gelukkig dat ik ze niet kon verstaan!
De tempels van Angkor Wat zijn prachtig en indrukwekkend. (Voor foto's zie mijn facebook.) Ik dacht dat ik wel de nodige tempelruines had gezien, maar elke tempel had weer iets anders: geweldige reliefs, mooie beelden, interessante ontwikkeling van natuur en cultuur. Ik ben de eerste dag met de Australische Johanna en tuktuk-chauffeur Dydy gegaan. Begonnen met de zonsopgang met de weerspiegeling van de tempels van Angkor Wat (het hoofdcomplex) in een vijver. Wow! Daarna in alle rust (het was zes uur 's ochtends) de tempels bekeken. Na twee uur kwam ik erachter dat ik 's ochtends vroeg de verkeerde slippers had aangetrokken. Oeps! Dat gebeurt er dus als je overal je schoenen uit moet doen... Ik voelde me wel heel schuldig, maar ja, niks aan te doen. Gelukkig liepen ze lekker. Het tweede tempelcomplex, de Bayon, was misschien wel de mooiste: overal grote hoofden uit steen gehakt. Erg indrukwekkend. Verder kwamen we ook nog langs een tempel waar de bomen overheen groeiden. Heel bizar.
De tweede dag heb ik een fiets gehuurd en ben de wat verder gelegen tempels gaan bekijken. Het was een prachtige fietstocht langs de Cambodjaanse rijstvelden en bossen. En de route was supergoed aangegeven! Zelfs voor mij, met mijn verschrikkelijke richtingsgevoel, was het een eitje om alles te vinden. Oké, er was ook maar één weg die je gewoon moest volgen.
Nu ben ik in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Vandaag heb ik de killing fields bezocht hier 15 km vandaan en de Tuol Sleng gevangenis van de Rode Khmer. Het is afschuwlijk wat er tussen 1975 en 1979 onder het regime van de Rode Khmer allemaal is gebeurd. Onbeschrijfelijk. In de killing fields werden in die tijd duizenden (in totaal in Cambodja twee miljoen) mensen geëxecuteerd. En geen soldaten of criminelen, maar gewone mensen, hele families. Zelfs babies. Zodat het kind later geen wraak kon nemen. Verschrikkelijk. Het land is nog steeds herstellende van alle burgeroorlogen die het heeft meegemaakt.
Om even terug te komen op de verschillen tussen Latijns-Amerika en Zuid-Oost-Azië: de mensen zijn zo anders! Aziaten zijn ontzettend aardig, beleefd en behulpzaam. Ik voel me geen moment onveilig, en hoewel ik m'n handtas nog regelmatig krampachtig vasthoud, en af en toe half paranoia mijn portemonneetje check, lijkt dat helemaal niet nodig te zijn. Juist omdat de mensen zo aardig zijn, word ik telkens weer verbijsterd door de vele scams hier. In Bangkok, op zoek naar het koninklijk paleis, zijn we door wel tien mensen aangesproken, die ons vertelden dat het dicht was omdat er boeddhistische monniken aan het bidden zouden zijn. Gelukkig wisten we dat dit een scam was, en hebben we ons er niet door laten leiden. Later zagen we dat de vrouw die met ons overstak, nog steeds de straat aan het oversteken was... Ook meisjes die met een baby op de arm vragen om poedermelk van zeven dollar te kopen. Vreselijk dat dit nodig is, maar die melk verkopen ze later gewoon door. En dan de scams aan de grens om een visum te krijgen! Handig dat ik een blog had gelezen waarop precies beschreven stond hoe je de scams kon vermijden. Maar ik stond toch wel weer heel versteld van hoe dit in een staatsbus kon gebeuren.
Cambodja is een prachtig land, en ik ben blij dat ik nu eens naar deze kant van de wereld ben gekomen. Morgen op naar Vietnam! Ben heel benieuwd.
Liefs, Tomoko xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
