Pura vida

Hola todos,

Pura vida: puur leven, het is een uitdrukking hier in Costa Rica die zo ongeveer voor alles gebruikt wordt. Een soort oke. En het is ook pura vida hier. Ik geniet volop.
Costa Rica doet zijn naam echt eer aan. Ik ben nu aan het strand, in Montezuma. Erg mooi plaatsje aan de pacifische kust, met verschillende baaitjes, palmbomen en andere bomen, prachtig blauw water. Heerlijk. Even verder op zijn er watervallen, waar je ook kunt zwemmen. Het was best een lastig tochtje daarheen, over de keien, en langs het water, over boomstronken, door de modder, en dat allemaal op m’n blote voeten – waaronder ik enorme blaren heb, nogal stom eigenwijs verhaal –, want op m’n slippers gleed ik alleen maar uit.
Ik ben hier met twee Zwitserse meisjes – of tenminste, een is Italiaanse maar woont in Zwitserland. In ieder geval is het erg gezellig, we komen veel mensen tegen en het is fijn om met andere mensen te kunnen reizen. Echt, alleen reizen is onmogelijk.
Hiervoor was ik – met Lara en Sara – in La Fortuna, een plaatsje dichtbij een zeer actieve vulkaan. We wilden een wandeling maken naar of over de vulkaan, en daarna ’s avonds de lava bekijken, maar de wandeling is niet gelukt, omdat we wat laat aankwamen. Maar goed, we hebben wel lava gezien. Niet zo spectaculair als in Guatemala, of om eerlijk te zijn: het was eigenlijk een grote grap, wat rode twinkelende lichtjes in de verte die over de vulkaan stroomden, en dat was dat. De Mexicanen die met ons mee waren, die 600 dollar per nacht betaalden voor hun hotel, waren gelukkig wel onder de indruk. Mevrouw bleef maar roepen: que emocion. Wat een emotie. Haha.
’s Ochtends heb ik een heuvel beklommen in Monteverde. Ik begon met Lara en Sara, maar we hebben een uur naar het goede pad gezocht, en toen hebben zij opgegeven. We kwamen wel nog een man tegen met een soort scooter op vier megawielen, die over de berg crosst. Toen we hem de weg vroegen, mochten we een klein stukje met hem mee. Supergrappig, met z’n vieren op zo’n ding. Later kwam ik dezelfde man boven op de heuvel tegen, en heeft hij me een lift helemaal naar beneden gegeven. Wat een luxe.
De attractie in Monteverde is de tarzan uithangen. Oftewel: canopy. Een route van veertien kabelbanen, een tarzan swing en een supermanbaan. In het regenwoud, hoog boven de bomen, of ertussen door. Hieha.
Hier in Costa Rica gaat het voornamelijk om de natuur. Ook in Tortuguero – aan de Caribische kust – waar ik eerder was, heb ik een wandeling gemaakt door het regenwoud en een boottocht met apen, kaaimannen, bijzondere vogels, en rode spijkerbroekkikkers. Daarnaast heb ik schildpadden gezien. Maar niet zomaar schildpadden, het waren echt reuze, maar echt reuzeschildpadden. Meer dan een meter groot denk ik wel. We deden ’s nachts een tocht daarheen en we zagen een die haar nest aan het camoufleren was, en een ander die eieren legde. Ik zag ze er zo uitfloepen. Floep, floep, floep, ze legde er wel honderden per keer.
Ook San Jose is een leuke stad om in rond te lopen. Niet voor heel veel dagen, maar de eerste dag heb ik samen met een Israelisch meisje een galerietje bezocht, het jade museum en de markt.
Toch, voor de cultuur moet je geloof ik meer in Nicaragua en Guatemala zijn. Het is hier nogal toeristisch. Je kunt overal in dollars betalen en ze spreken je alleen maar aan in het Engels. Gelukkig spreek ik wel Spaans met de Zwitserse meisjes, dus dat scheelt.
Morgen door naar Nicaragua, waar ik verder zal reizen met Bieke. Heb er ongelooflijk veel zin in. Maar nu eerst: wat eten en dan een of andere reggae fiesta... Ja, ik vermaak me wel. Hopelijk jullie ook.
Abrazos desde Costa Rica, Tomoko xx