op naar Guatemala-city

Hola raviola, española, macarola! Holadiola! Wat gaat het allemaal snel, en wat is dit een cliche om te schrijven. Toch is het zo. Ik heb net alweer mijn laatste Spaanse les gehad! Vind het toch wel jammer dat m´n lessen nu al voorbij zijn, want vooral de laatste week heb ik met mijn beide docenten megaveel gelachen en gekletst. (En nog heel snel de laatste werkwoordgrammatica geleerd.) En nu maar hopen dat ik me een beetje kan redden met al die kinderen...
Aan de andere kant vind ik het ook wel weer genoeg hier, alle mensen waar ik goed mee kon opschieten zijn alweer verder gereisd of naar huis gegaan, dus voor mij wordt het ook tijd om aan iets nieuws te beginnen!
Vorig weekend ben ik met Diego, Elin en Christine naar Rio Dulce en Livingston geweest, een stadje aan de Caribische Oceaan. We hadden een auto gehuurd, wat ons wat meer vrijheid gaf om af en toe te stoppen en bijvoorbeeld de Maya ruines van Quiriga te bezoeken: fantastisch mooi! En om te verdwalen in Guatemala-city. Volgens de kaart moesten we dwars door de stad, maar die stad is zó groot, dat dat dus geen doen is, vooral als je geen goede kaart van de stad hebt! Nu heeft het wel het dambordsysteem, met calles en avenidas, maar als je niet weet waar je heen moet is dat niet zo handig. Guatemala-city is eigenlijk een verschrikkelijke stad, die je als toerist moet vermijden. Maar het is wel interessant, echt zo´n grote, vieze, Midden-Amerikaanse stad, stoffig maar kleurig van alle bussen en verf op de muren. Natuurlijk hebben ze geen bepaalde regels hoe je je huizen moet bouwen, dus alles is door elkaar, en het zijn vooral betonnen blokken, groter of kleiner, veelal met de bouwspijlen nog uit het dak, zodat er, als er geld is, nog een nieuwe verdieping op gebouwd kan worden. Overal zijn reclameborden, en er wordt van alles verkocht op de straat. Of bij een stoplicht, dan proberen ze je ruiten te wassen, of komen ze langs met bananenchips, of stokken met zakjes pinda´s en dergelijke.
Na een aantal keer de weg gevraagd te hebben in Guatemala-city (ze zijn heus heel vriendelijk als je het vriendelijk vraagt!), kwamen we op de goede weg naar Rio Dulce. Daar aangekomen, na een rit van zes / zeven uur, zochten we een bootje om langs een meer en een rivier naar Livingston te gaan. Dit dorpje is heel anders dan de rest van Guatemala. Overal op straat zie je negers die Creools praten, en het geeft echt zo´n Caribische sfeer. Echt veel zon hadden we niet, maar een relaxed dorp was het zeker! ´s Ochtends vroeg hebben we in de zee gezwommen, heerlijk. En daarna de mooiste boottocht ooit gemaakt! Van Livingston terug naar Rio Dulce, met wat kleine omweggetjes. Het is daar oerwoud, dus je vaart langs eilanden vol bijzondere vogels, en natuur die zo mooi is, dat je blijft glimlachen.
Morgen ga ik naar de andere oceaan, de pacifische, naar Monterrico. Daar hebben ze zwarte stranden! Ben benieuwd. En dan op zondag: naar Upavim! Oei, ben bijna zenuwachtig. Gelukkig ken ik de andere vrijwilligers al. Laat weten hoe het in Nederland gaat. Vind het altijd leuk om mail te krijgen! Vanaf nu beschik ik trouwens niet meer zo vaak over internet, dus het kan zijn dat ik een tijdje niet reageer.
Hasta la pasta! (Dit heb ik aan mijn gastgezin geleerd, en ze vinden het fantastisch.)