Muy feliz cumpleaños

Lieve allemaal,

Ten eerste hartelijk dank aan iedereen die aan mij gedacht heeft op mijn verjaardag! Wat geweldig om zoveel mail en zelfs telefoon te krijgen terwijl ik helemaal aan de andere kant van de wereld zit.
Zo´n uitgebreide verjaardag als dit jaar heb ik nog nooit gehad. De andere vrijwilligers hebben ongelooflijk hun best gedaan om er een spetterende dag van te maken en dat is ze fantastisch goed gelukt.
Het begon al om vijf uur de vorige dag, toen het in Nederland twaalf uur ´s nachts was, en het dus gevierd mocht worden. Eerst een toast met heerlijke piña licuado (ananas uit de blender) en als avondeten de meest lekkere pizza. (Of pipza, zoals de Guatemalteken het noemen.) Kaas is hier echt veel te duur om te eten, maar voor deze zelfgemaakte pizza´s werd niet zuinig gedaan en hadden we heerlijke gesmolten slierten kaas. Met ´chilero´ wijn. (Ook een luxe hier.)
De ochtend van de 25ste mei zag ik op de deur van de keuken een groot blad hangen met ´Feliz Cumpleaños´ en met ´otanjoubi omedetou´ (in Japanse letters). Toen ik de vorige dag moest opschrijven hoe je gefeliciteerd met je verjaardag in het Japans zegt, was het niet tot mij doorgedrongen dat dat wel eens gebruikt kon worden. De keuken was gezellig versierd met slingers en ballonnen, en ook daarop stonden Japanse woorden. (Tomoko, chotto hen)
Het feestelijke ontbijt bestond uit pannenkoeken met fruit en echte Nutella, én een pannenkoek met ham en kaas!! De Belgen vonden dat maar een rare gewoonte, maar ik heb er werkelijk van gesmuld. (We missen de kaas echt ongelooflijk.)
Vervolgens was er met de kleuters die van negen tot half elf komen een piñata. Dat is een pop aan een draad waar je geblinddoekt op moet slaan. En als het dan kapot gaat, komen er allemaal snoepjes uit. Voor de kinderen is dat echt een groot feest, en voor mij natuurlijk ook! Deze piñata had de vorm van een rode hond (genaamd Clifford, uit een boekje). En het was zeker een stevige hond, want nadat ik er behoorlijk hard op had geslagen, en vervolgens ook nog eens alle kinderen, was ´ie nog niet kapot!
Na de kleuters geef ik altijd les aan een groepje kinderen van verschillende niveaus. Toen ik daar binnenkwam, vroegen ze allemaal of er taart was. Ik had zelf niks geregeld en ik baalde er echt van dat ik geen cakejes had gekocht bij de bakker. Want het is een groepje van zo´n acht kinderen, en het was natuurlijk reuzegezellig geweest om die te trakteren. En toen ik daar zo over aan het nadenken was, en mij voorgenomen had om morgen dan maar uit te delen, kwam Veerle warempel aangezet met een grote verjaardagstaart! Wat geweldig om met die kinderen te eten, te drinken en een spelletje te spelen.
Halverwege de dag was ik dus al mega-gelukkig, omdat er al zoveel voor mij geregeld was, toen ook nog eens te telefoon ging. Mijn familie! Precies op het goede moment, want ik had net niets te doen. En alsof het afgesproken was, belden direct daarna ook nog eens Merel en na het eten Jim. En dan nog Diego, die ik ken van de Spaanse les in Antigua.
Vervolgens kon ik door naar Reforz, waar alle kinderen keurig in een kring zaten en voor mij begonnen te zingen toen ik binnenkwam. Ik moest in het midden van de kring zitten en op dat moment werd de Macarena en de Vogeltjesdans opgezet. Natuurlijk met z´n allen dansen! Daarna was er een danswedstrijd voor de kinderen voorzien, en ik mocht kiezen wie er het beste dansten. Verschrikkelijk moeilijk was dat, want die kinderen kunnen echt goed dansen, en zelfs of misschien wel vooral de jongens doen echt ongelooflijk hun best. Verder nog wat spellen gedaan (stoelendans en ´la bomba´ ) en om half vier was er met alle kinderen van de middag nóg een piñata! Dit keer was het een ´chinita´, een meisje met een Japans uiterlijk. Ongelooflijk grappig. Toen ik zei dat het m´n zusje was, waarschuwden een paar kinderen me wel: ´daar gaan ze op slaan hoor, die gaat kapot!´ En kapot ging die zeker. En de kinderen, die lagen vijf hoog op elkaar gestapeld om snoepjes te rapen. Wat een feest!
Na dit feest met de kinderen, ging het nog door op het dak. Eerst een grote chocoladetaart, waar ik goed met mijn hoofd ingeduwd werd. Dat is hier traditie. Dus met een chocoladegezicht heb ik de taart in stukken gedeeld. Daarna moest ik even wachten, en heb ik mijn tijd gebruikt om alle verjaardagsmail te lezen. Toen ik weer bovenkwam, was er een maaltijd klaargemaakt. En niet zomaar een maaltijd! Het was...
SUSHI!
Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik al die borden vol zag met prachtige schijfjes sushi en echte Japanse soyasaus. Ik was zo verrast dat ik er bijna van moest huilen, want echt, dat ik ooit sushi hier in Guatemala zou gaan eten, daar had ik toch nog niet eens van kunnen dromen. In plaats van saké (daar hou ik toch niet van) was er een verschrikkelijk lekkere rosé bij geserveerd. Mijn dag was echt compleet, na zo´n fantastische dag met de kinderen, ook nog zo´n feestmaal en als toetje chocolade fondue…
Een betere verjaardag kon ik mij niet wensen.

Goed, er gebeurt hier nog steeds veel, zoals comparza´s (optochten), een uitje met alle vrouwen voor moederdag, en een dagje Antigua met Bieke, maar daar zien jullie nog wel foto´s van. Het is alweer veel te lang, en ik moet ook gaan eten.

Veel liefs en tot de volgende keer maar weer! Tomoko

ps: er staan heel veel foto´s bij mijn vorige bericht.